Dijalizni pacijenti u Republici Srpskoj i u 2023. godinu su ušli bez mogućnosti kadaverične transplatacije. Vlast se igra životima pacijenata jer odbija da nabavi aparat za tipizaciju tkiva koji je neophodan za kadaveričnu transplataciju bubrega. Ne postoji drugo objašnjenje. I tako godinama.
Aparat za tipizaciju tkiva košta oko dva miliona maraka i s obzirom na šta se sve troši javni novac u Republici Srpskoj nije moguće da Republika Srpska taj aparat ne može nabaviti ukoliko želi. A ne želi već deset godina. Bivši ministar zdravlja Republike Srpske, Dragan Bogdanić je u januaru 2016. godine obećao da će aparat za tipizaciju tkiva biti nabavljen uskoro. Time bi bila omogućena transplatacija sa mrtvog donora a olakšan život brojnim dijaliznim pacijentima u Republici Srpskoj. Isto je, samo 2019. godine, obećao aktuelni ministar Alen Šeranić.
“Aparat za tipizaciju tkiva je nešto što je predviđeno programom javnih investicija Vlade Republike Srpske i to je uključeno u program javnih investicija za sljedeću godinu. To je aparat koji će nam mnogo pomoći da pokrenemo proces transplantacije. Mi smo u ovom trenutku razvili akcioni plan u vezi sa transplantacijom gdje je jedan od podioka i nabavka tog aparata koji nije jedini koji nam treba, treba nam i separator zajedno sa tim aparatom i ja očekujem da bi u narednoj godini trebali realizovati tu aktivnost”, rekao je Šeranić u septembru 2019. godine.
Međutim, kupovina takvog aparata i omogućavanje kadaverične transplatacije ugrozilo bi poslove privatnih dijaliznih centara sa kojima je Republika Srpska sklopila nelogične ugovore u kojima garantuje broj dijaliznih pacijenata. Prostom logikom aparat za tipizaciju tkiva povećao bi broj transplantiranih bubrežnih bolesnika a time smanjio broj korisnika privatnog dijaliznog centra sa kojim Vlada Republike Srpske ima potpisan ugovor o javno privatnom partnerstvu. O tome je Gerila info pisala u nekoliko navrata.
- tekst se nastavlja ispod oglasa-
Vlada Republike Srpske na čijem čelu je tada bio Milorad Dodik je 2007. godine potpisala ugovore sa dvije inostrane kompanije koje se bave dijalizom. Tim ugovorima dijaliza je u Republici Srpskoj u potpunosti povjerena tim firmama. Tada je ugovorima precizirano da cijena jednog tretmana u Republici Srpskoj košta 110 evra i ta cijena bila je najveća u regionu i to ubjedljivo. Troškove je plaćao Fond zdravstvenog osiguranja Republike Srpske. Uzalud su i dijalizni pacijenti preko svog udruženja upozoravali da je transplatacija sveobuhvatno mnogo jeftiniji proces od dijalize. O prednostima za pacijente suvišno je i govoriti.
Glavna služba za reviziju javnog sektora Republike Srpske je objavila da je u 2012. godini Republika Srpska na dijalizu potrošila 36 miliona maraka. Sav novac otišao je privatnim kompanijama sa kojima je Vlada Republike Srpske potpisala ugovore. Svako smanjenje broja dijaliznih pacijenata, a do kojeg bi došlo omogućavanjem transplatacije, smanjio bi broj korisnika usloga ovoj firmi koje se bave dijalizom.
“Apsolutno ti ugovori nemaju nikakvog uticaja na ovo što radimo. Cilj transplantacije nije samo transplantacija bubrega, cilj je da razvijemo cjelokupan sistem transplantacije, od transplantacije jetre nadam se u nekom narednom periodu, pa pankreasa i to jeste nešto što pokušavamo da uspostavimo u ovom sistemu”, rekao je Alen Šeranić prije tri i po godine.
GERILA info
