Srpski član Predsjedništva BiH Željka Cvijanović sastala se danas u Parizu sa grupom poslanika u Narodnoj skupštini Francuske, koju je predvodila predsjednica Poslaničke grupe Nacionalnog okupljanja Marine le Pen.
U saopštenju na sajtu Predsjedništva BiH ističe se da je na sastanku razgovarano o političkim i ekonomskim prilikama u BiH i regiji, trenutnoj situaciji i izazovima u Evropskoj uniji, kao i perspektivi procesa evropskih integracija Zapadnog Balkana.
Ističe se da je Željka Cvijanović izrazila posvećenost evropskom putu BiH, ali i žaljenje zbog nedostatka razumijevanja i dvostrukih aršina koje EU primjenjuje prema različitim zemljama.
Tokom sastanka, srpski član Predsjedništva upoznala je sagovornike o aktuelnim temama u BiH, ukazavši na potrebu dosljednog poštovanja Dejtonskog mirovnog sporazuma i ustavnih nadležnosti različitih nivoa vlasti.
- tekst se nastavlja ispod oglasa-
Cvijanovićeva je naglasila važnost unutrašnjeg dijaloga i donošenja odluka od strane domaćih institucija i demokratski izabranih predstavnika, bez intervencionizma inostranih aktera.
Ona je istakla da BiH trenutno nema visokog predstavnika, a da stranac koji se tako predstavlja nije izabran u skladu s Aneksom 10 Dejtonskog mirovnog sporazuma, jer nije potvrđen u Savjeti bezbjednosti Ujedinjenih naroda.
Iako se na prvu čini da je nespojiva kombinacija jedne socijaldemokratske stranke i stranke krajnje desnice, u principu kad je SNSD u pitanju to nije ništa novo. Istini za volju, od socijaldemoktratije je u SNSD-u ostao samo naziv. Ipak, bar na nominalnom nivou, saradnja socijaldemoktratske stranke i desničarske populističke i nacional-konzervativne stranke predstavlja politički paradoks. Naravno, ukoliko izuzmemo realpolitiku, koja je postala svojevrsna politička mantra lidera SNSD-a.
Čelni ljudi SNSD-a su se i ranije sastajali sa desničarima.
Željka Cvijanović se 2018. godine sastala sa najblaže rečeno, kontroverznim desničarem, i bivšim strategom američkog predsjednika Donalda Trampa, Stivom Benonom koji se, pored klasičnih desničarskih stavova o povratku tradicionalnim društvenim, političkim i religioznim vrijednostima, porodici i crkvi, zalaže i za antifeminizam, antisemitizam, rasizam, bjelački nacionalizam i slične, na ivici fašizma, ksenofobne stavove.
“SNSD realpolitika” se pokazala na djelu i 2019. kada se Milorad Dodik sastao sa desničarima iz Italije i Austrije. Dodik se savezom sa austrijskim desničarima stavio u red “političkih inovatora”. Štaviše, ovim potezom je pomjerio granice političke teorije. Spojio je nespojivo. Ne samo lijevi (bar nominalno) i desni politički spektar, nego i nasljednike nekadašnjih egzekutora i žrtava.
“Čuvene” su i dobre veze Milorada Dodika sa Viktorom Orbanom, još jednim desnim populistom.
Da vlast Republike Srpske nije sklona samo desničarima, pokazuju pokušaji ostvarivanja dobrih veza sa komunističkom Kinom.
Takođe, Dodik ima, kako tvrdi, dobre odnose i sa Vladimirom Putinom, još jednim liderom koji se ne može pohvaliti visokim nivoom demokratičnosti.
Iako je svijet mnogo kompleksniji od crno-bijelog pogleda na zauzimanje strana, očigledno je da Republika Srpska ima više simpatija prema političkim opcijama koje nisu baštinici demokratičnosti kao i sa nedemokratskim režimima uopšte. Izgleda da u njima imaju više podrške za svoje interese. Ili bar tako misle, jer populizmi međusobno sarađuju sve dok se ne sukobe.
Gerila.info
