Retrospektiva spinovanja, manipulacija i napada na grupu „Pravda za Davida“ od strane vlasti u Republici Srpskoj

Potraga za istinom i pravdom u vezi sa ubistvom Davida Dragičevića traje gotovo četiri mjeseca. Svakodnevnim okupljanjem na Trgu Krajine u Banjaluci porodica i prijatelji pokojnog Davida bore se za sistem koji će poštovati pravdu i normalne vrijednosti, kako ističe Davor Dragičević, otac stradalog Davida.

Međutim, od samog početka, protest „Pravda za Davida“ je bio označen od strane vlasti i grupa bliskih vlastima kao „remetilački faktor“ i kao pokušaj da se „destabilizuje Republika Srpska“.

Kako nismo u mogućnosti da obuhvatimo sve napade, spinovanja i manipulacije u vezi sa protestom koji su dolazili od strane vladajuće strukture i njima bliskih pojedinaca i grupa, posebno na društvenim mrežama, obratićemo pažnju samo na one koji su izazvali najviše pažnje u protekla četiri mjeseca.

Prve dane protesta obilježila je cenzura na RTRS-u gotovo svih informacija u vezi sa okupljanjem građana na Trgu Krajine. Takođe, i ATV je ignorisala protest „Pravda za Davida“.

Pored ignorisanja, nije trebealo dugo čekati da počnu i spinovanja i manipulacije u vezi sa protestom.

Među prvim većim pokušajima spinovanja izdvajamo informaciju koja je objavljena u dnevnim novinama Alo koja govori o navodnom pripremanju haosa u Banjaluci od strane stranih obavještajnih službi. U tekstu se navodi da strani obavještajci u saradnji sa bosanskom službom i dijelom opozicije koriste tragičnu smrt Davida Dragičevića za rušenje Milorada Dodika. Ističe se da je na sceni „žestok udar na Republiku Srpsku, s ciljem totalne destabilizacije aktuelne vlasti i predsednika Milorada Dodika pred predstojeće oktobarske opšte izbore u BiH“.

U trenutku kada su sve oči javnosti uperene u slučaj stradanja Davida Dragičevića, fokus se mora pomjeriti na drugu stranu, kako smo tada naveli u analizi na portalu Gerila. Uzevši u obzir da u balkanskom javnom mnijenju priča o „stranim obavještajcima i domaćim izdajnicima“ gotovo uvijek dobro prolazi u narodu, još jednom su se činjenice pokušale spinovati navodeći „vodu na mlin“ onima koji djeluju s pozicija moći. Ovaj put stvaranjem pseudo-događaja navodne izdaje, pokušaja stvaranja haosa i destabilizacije.

U tekstu se dalje navodi da „majstori konfuzije ne miruju i na skupovima u Banja Luci žele da optuže vrh policije za navodno prikrivanje zločina nad Davidom Dragičevićem a vlast kao saučesnika u svemu tome (…) Kreatori i izvršioci pravljenja haosa i udara na Republiku Srpsku iskoristili su upravo ovaj tragičan događaj da preko svojih ljudi proteste u centru Banja Luke pod nazivom „Pravda za Davida“ pretvore u masovne demonstracije na kojima bi izmanipulisali narod i pokušali da ruše vlast i pre izbora“. Način na koji se organizatori protesta u Banjaluci predstavljaju kao „majstori konfuzije“ i „kreatori i izvršioci pravljenja haosa“ eksplicitno ih stigmatizira i implicitno stavlja „metu na leđa“. Ovakav diskurs odgovara matrici na osnovu koje se društvo dijeli na naše i njihove, na istinoljubive i manipulatore, na patriote i izdajnike, što kao posljedicu može dovesti do atmosfere linča.

Implicitne pritiske na grupu „Pravda za Davida“ mogli smo vidjeti i u slučaju uznemiravanja radnika banjalučkog lokala „Life“ od strane inspekcije, i to zbog javne podrške grupi „Pravda za Davida“, kako ističu u ovom lokalu. Naime, radna inspekcija im je samo u mjesec dana četiri puta dolazila u lokal i izrekla nekoliko kazni od po više hiljada maraka.

Pored ovog, bilo je još slučajeva kada su određene strukture vlasti na više ili manje implicitan način nastojale izvršiti pritisak na porodicu stradalog Davida Dragičevića i grupu „Pravda za Davida“. Jedan od njih je i slučaj optužnice protiv Davida Dragičevića koja je bila na snazi gotovo mjesec dana nakon njegove smrti. Dragan Čavić je tom prilikom izjavio da je Okružno javno tužilaštvo 30. marta, šest dana poslije pronalaska tijela Davida Dragičevića, predalo optužnicu protiv njega, što je protivno Zakonu. Optužnica je morala biti stavljena „ad acta“, jer Zakon nalaže da se protiv osobe koja je preminula obustave sve istražne radnje.

„Ta optužnica ima i drugu dimenziju. Može se razmišljati o tome da je neko želio da se sveti. Šta je motivacija i koja je namjera da se podstiče ovakav ishod ne znamo. Vjerujem da je neko imao razlog da ovu stvar zataška“, istakao je Čavić.

Zabilježeni su i pokušaji hakovanja Fejsbuk stranice „Pravda za Davida“.

Bilo je i omalovažavanja i vrijeđanja učesnika skupa „Pravda za Davida“. Milan Tukić, član Glavnog odbora SNSD-a i nekadašnji predsjednik Kluba Srba u Vijeću naroda Republike Srpske, na društvenoj mreži Tviter je svakodnevna okupljanja građana u centru Banjaluke koji traže istinu o smrti Davida Dragićevića nazvao bolesnim i to na način “da Trg Krajine svaki dan u 18 časova postaje sanatorijum”.

Pored ovog primjera, nekolicina vladajućih tviteraša, što sa ličnih, što sa lažnih profila, danima je slala uznemirujuće poruke upućene grupi „Pravda za Davida“. Optuživali su ih za obojenu revoluciju, finansiranu Soroševim novcem i planiranu u stranim ambasadama.

Pažnju javnosti je izazvala i objava na navodnoj Fejsbuk stranici Vojske RS na kojoj je objavljen tekst o smrti Davida Dragičevića i grupi „Pravda za Davida“ u kome se ističe da su protest podržali mnogi i da mu stiže podrška sa svih strana svijeta „uglavnom od dokazanih srpskih neprijatelja i srbomrzaca sa izričitom porukom „da se pravda i istina moraju istjerati na čistac“! Nesrećni David iz večeri u veče postade udarna vijest u medijima koje finansiraju one snage iz inostranstva koje aktivno rade na ukidanju Republike Srpske!“

I u ovom primjeru možemo vidjeti poznati obrazac skretanja pažnje sa protesta na navodne udare na Republiku Srpsku.

Novi pokušaj spina mogli smo vidjeti u tekstu Srđe Trifkovića „Akcija „Pravda za Davida“ nije samo rutinski šarpovski scenario smene režima“ koji je objavljen na portalu „Sve o Srpskoj“. U tekstu se ističe da je Republika Srpska opet na udaru, dok se grupi „Pravda za Davida“ nameće uloga instrumenta za uništenje RS.

Svi elementi operacije promene režima su prisutni, uključujući sporost ugrožene vlade da blagovremeno uoči signale i reaguje na opasnost. Da je skupštinski ekspoze ministra Lukača usledio prvog radnog dana posle Uskrsa, 10. aprila, umesto u četvrtak 10. maja, iz mine bi bilo moguće ukloniti upaljač. Ona sada preti detonacijom.

Zapadni pobornici unitarne BiH u „Pravdi za Davida“ vide savršeno oruđe – jeftino, naoko spontano, potencijalno ubitačno – za željeni tok događaja. Koriste ga upravo u trenutku kada, posle dužeg zatišja, opet intenzivno pripremaju lobistički teren za ubeđivanje američke javnosti i zakonodavnih tela da prihvate „veći angažman“ SAD na Balkanu u cilju privođenja kraju „nezavršenog posla“.

Pritisak ne samo na Banja Luku nego (možda i pre svega) na zvanični Beograd kao garanta sporazuma iz 1995. da prihvate novu rundu radikalne revizije dejtonskog okvira, zasigurno dolazi. Pobornike prinudne unitarizacije pritom ohrabruje kako nejedinstvo srpskih političara zapadno od Drine tako i slabost same Srbije.

Još nije kasno da počne kreativno razmatranje mogućih scenarija izazova Srpskoj, koji veoma verovatno slede. Sposobnost opstanka jedne države – a ovo važi i za „entitet“ sa de fakto atributima države – u uslovima nenaklonjenog okruženja, uvek je bio krajnji test njene vitalnosti. Da bi RS taj test izdržala, da bi se politički konsolidovala i za svaki oblik otpora adekvatno pripremila – za početak ona mora biti svesna da joj on predstoji.

Dakle, obrazac je isti: „Pravda za Davida“ predstavlja opasnost za Republiku Srpsku.

Kako je protest rastao tako su učestali i pokušaji spinovanja i manipulacija od strane pojedinaca i grupa bliskih vladajućim strukturama u RS.

Na portalu „Novi Standard“ je objavljen sličan tekst („Da li se u Banjaluci kuva obojena revolucija?“), koji su prenijeli viđeniji „patriotski portali“, u kome se ističe da „postoje razlozi za sumnju da određeni krugovi nastoje da iskoriste smrt Davida Dragičevića kao povod za svođenje političkih računa“. Dalje se ističe da u glavnom gradu Republike Srpske traje „jedna ne baš sasvim tipična protestna aktivnost, koja preti da se pretvori u nešto veće i potencijalno opasno po stabilnost Republike Srpske“.

Gotovo nestvarno deluje činjenica da je simbol protesta nazvanih „Pravda za Davida“ zloglasna stegnuta pesnica, najprepoznatljiviji brend obojenih revolucija koji je nastao 90-ih godina u Beogradu i potom bio iskopiran od celog niza revolucionarnih pokreta širom sveta. Stegnuta pesnica je nastala kao zaštitni znak pokreta „Otpor!“ koji je odigrao ključnu ulogu u svrgavanju Slobodana Miloševića. Zato u najmanju ruku treba dići obrvu nad činjenicom da se stotine i hiljade građana koji se okupljaju na Trgu Krajine svakodnevno slikaju sa podignutim pesnicama, dok istovremeno u Fejsbuk grupi „Pravda za Davida“, koja broji više od 250 000 članova, korisnici na dnevom nivou ostavljaju hiljade komentara sa mini-animacijom stegnute pesnice.

U tekstu se pojedinci i grupe koji podržavaju protest i grupu „Pravda za Davida“ dovode u vezu sa „obojenim revolucijama“ i stranim fondacijama koje ih finansiraju. Podsjećajući da je u RS već jednom spriječen pokušaj obojene revolucije 2014. godine, kada se pobuna radnika u Tuzli preko noći pretvorila u nasilne demonstracije u velikom broju gradova širom BiH, autor teksta navodi da je srpski narod tada „prepoznao da je njegovo rukovodstvo primarna meta pokreta koji se krije iza parola o bratstvu i jedinstvu i tobožnjoj borbi obespravljenih građana svih nacionalnosti protiv bosansko-hercegovačke političke elite“.

Međutim, sada je izazov mnogo perfidniji, kako se navodi.

Jedno od osnovnih obeležja obojenih revolucija jeste preotimanje i usmeravanje protesta pokrenutih nekim događajem koji je iskreno uznemirio javnost. Samospaljivanje siromašnog pijačnog prodavca iz Tunisa Muhameda Buaziza poslužilo je kao emotivni rezervoar za pokretanje celog niza revolucija na Bliskom istoku poznatih pod nazivom Arapsko proleće. Igranje na kartu emocija i borbe protiv nepravde je metod kojim „profesionalni revolucionari“ poput Srđe Popovića pridobijaju široku podršku za svoje ciljeve koje tiho švercuju u pozadini opravdanog društvenog besa.

Još jednom možemo vidjeti da se protest „Pravda za Davida“ poistovjećuje sa „obojenim revolucijama“. Na taj način se omalovažava nastojanje roditelja, porodice i prijatelja pokojnog Davida da saznaju istinu u vezi sa ubistvom ovog nesretnog mladića.

Dane Čanković u tekstu na portalu „in4s“ ističe da Republika Srpska nije bila nikad više prikriveno ugrožena kao što je to sada. Sve može da se zloupotrijebi, pa nažalost i smrt Davida Dragičevića kroz grupu „Pravda za Davida“.

Pored uobičajene priče o neprijateljima srpskog naroda, autor teksta ističe da „Pravda za Davida“ nažalost može da bude zloupotrijebljena za rušenje Republike Srpske.

Podstaknuta emocijom, a možda i novcem, nevidljivom rukom može da isprovocira institucije, prije svega MUP RS da reaguje, a to je upravo ono što protivnici žele.

Opasnost je tim veća kada se primijete specijalne metode koje stvaraju loše mišljenje o Republici Srpskoj pa i mržnju prema njoj. Šta će nam ona kad iz nje odlaze mladi, šta mi je ona dala… kriminal, korupciju.

Na FB grupi „Pravda za Davida“ stoji „Srbi, Hrvati, Muslimani, ujedinite se“, na žalost za mnoge sa prikrivenim ciljem ukidanja Republike Srpske.

„Odbrana“ Republike Srpske od „malicioznog“ uticaja grupe „Pravda za Davida“ nije mogla proći bez komentara Stefana Karganovića koji u tekstu na „Analitičkom forumu“ ističe da je „Republika Srpska na oštrici brijača“. Naglašavajući da je stanje alarmantno, Karganović navodi da je smrt Davida Dragičevića inscenirana i žrtvena.

Bilo je pravilno procenjeno da će se igranjem na emotivnu žicu najzad uspešno mobilisati do sada nedostajuća masovna podrška iza lažne zastave „obojene revolucije“. To se zaista pokazalo kao neuporedivo efikasnije sredstvo od ishabanih dosadašnjih krilatica potrošenih petokolonaških tribuna.

Već skoro dva meseca, u Banjaluci ne jenjavaju svakodnevna protestna okupljanja Davidovih „prijatelja,“ kojih je – sudeći po gomilama poštovalaca na Trgu Krajine – ova očigledno izuzetno komunikativna mlada osoba za života imala u izobilju. Da se nije „udavio,“ žrtveni jarac David najesen je komotno mogao da se kandiduje za predsednika Republike Srpske. Po impozantnom i rastućem broju posthumnih prijatelja koji ga žale, njegovi izgledi da se legalno useli u kabinet Milorada Dodika, za čije se prevratničko zbacivanje Davidova smrt sada cinično zloupotrebljava, ne bi uopšte bili zanemarljivi.

Primjetno je da Karganović ne samo da omalovažava grupu „Pravda za Davida“, nego omalovažava i pokojnog Davida. U nastavku ističe da je protest u suštini „profesionalno dirigovan i da predstavlja vještački narativ“.

Prvo su neutešni prijatelji (spočetka u normalnom broju) počeli da se okupljaju na glavnom gradskom trgu, manifestujući svoju tugu. Taj dirljivi performans mogao je da deluje pomalo čudno, s obzirom na to da se osećanja i omaži ovakve vrste tradicionalno ispoljavaju ne na prometnim javnim mestima nego pored grobnog počivališta pokojnika. Ali pošto živimo u „epohi spektakla,“ da je u pitanju samo takav nekonvencionalni način odavanja pošte, tome se i ne bi učitavao naročiti značaj.

Međutim, samo nekoliko dana posle toga, mediji (među kojima nije poznat nijedan koji se ne nalazi pod stranom kontrolom ili koji bi bio posvećen odbrani Republike Srpske) počeli su da prenose sve neobičnije zahteve, pripisivane pokojnikovim prijateljima okupljenim na Trgu.

U Karganovićevom komentaru preovladava cinizam i sarkazam usmjeren prema grupi „Pravda za Davida“, npr. „Politički naglo sazreli protestanti, presvisli od žalosti za izgubljenim drugom“, „David se diskretno potiskuje u pozadinu, mada i dalje biva korišćen kao emotivni paravan i ukrasni detalj“, „Davor je počeo da priča ekstravagantne budalaštine“ i slično.

Vrhunac licemjerja i nepoznavanja činjenica možemo prepoznati u Karganovićevim riječima da se „ljudi stvarno dave u rekama, pogotovo ako ne znaju ili vrlo slabo znaju da plivaju, i da se to najčešće dešava bez učešća struktura iz duboke države“.

Što se samog spina tiče, Karganović „poentira“ tezom da David Dragićević najverovatnije jeste bio kidnapovan za potrebe unaprijed isplaniranog političkog scenarija za rušenje Republike Srpske.

Posle nestanka u drugoj polovini marta, David je „najverovatnije“ bio držan na za sada nepoznatom mestu, usmrćen, i zatim bačen u reku. Sakralna žrtva za novu fazu obojene revolucije u Republici Srpskoj je prineta. Za uhodane mehanizme, preostali deo posla je čisto tehničke prirode. Kako stvari trenutno stoje, taj deo odrađen je solidno.

Davida je, „highly likely“ likvidirao tim stranih profesionalaca specijalno ubačenih za tu svrhu. Propagandnu pripremu javnosti obavili su mediji pod stranom kontrolom.

Dakle, Karganović ide korak dalje u spinovanju i navodi da su Davida ubili strani agenti s ciljem rušenja Republike Srpske.

Sličnog stava je i Andrej Fajgelj koji ističe da „Pravda za Davida“ predstavlja „horsko cmizdrenje kao okupatorsko oružje“.

Nemojte mešati cmizdrenje i žalost. Žali se u osami i tišini a cmizdri da drugi čuju i vide. Ako se koristi za pokretanje masa na ostvarivanje političkih ciljeva, cmizdrenje je jedno od najrazornijih sredstava u arsenalu moderne propagande (drugo najrazornije je sprdnja).

Pokret „Pravda za Davida“ dolazi iz iste kuhinje. Tužna mladićeva sudbina treba da parališe svaku kritiku, svako pitanje, po principu „ko ne plače nije čovek“, i da tako nesmetano posluži drugim interesima – u ovom slučaju obojenoj revoluciji koja za posledicu može da ima ukidanje Republike Srpske.

Pored toga, Fajgelj čak tvrdi da grupa „Pravda za Davida“ svjesno obmanjuje javnost i da Davor Dragičević manipuliše sinovljevom smrću.

Pokret za Davida igra vruće-hladno, čas sugerišući veliku zaveru u koju je umešan sam državni vrh, pogotovo policija, čas priznajući neke njihove ingerencije i zaključke. Zato vas od početka pitam ko laže, nalaz ili vi, ali nakon stotina komentara ne dobih nijedan odgovor. U nedostatku konačnog rasvetljenja, moj zaključak je sledeći: pričom o slomljenim zubima, silovanju i mučenju, pri čemu se pozivate na obdukcioni nalaz koji ih isključuje, potvrđujete da Pokret „Pravda za Davida“ takođe pribegava svesnim i upornim lažima i obmanama, dok se navodno upravo protiv toga bori.

Aktivan u odbrani „interesa“ Republike Srpske i omalovažavanju grupe „Pravda za Davida“ bio je i dekan Fakulteta bezbjednosnih nauka u Banjaluci Predrag Ćeranić koji ističe kako je u Banjaluci u toku „obojena revolucija“ koja ovog puta ima oblik protesta iza koga stoji grupa građana „Pravda za Davida“.

Ćeranić u autorskom tekstu za portal „Sve o Srpskoj“ povezuje grupu „Pravda za Davida“ sa „revolucionarima iz Skoplja“. I u ovom slučaju možemo vidjeti identičnu matricu: „Pravda za Davida“ je remetilački faktor koji nastoji uništiti Republiku Srpsku.

Zloupotreba smrti Davida Dragičevića doseže neshvatljive razmjere. Ekipa prispjela iz Skoplja je iskusna i krajnje profesionalna. Mora se priznati, i vrlo kreativna. Vješto koristi društvene mreže i cilja ranjive društvene grupe, prvenstveno tinejdžere i majke.

Tim iz Skoplja radi neumorno, neprekidno smišlja performanse, kreira događaje. Sve više aktivira političko Sarajevo, jer ideološka platforma pokreta Pravda za Davida i jeste građansko društvo. U okvirima „nemoguće države“ – to je unitarna BiH.

Nekoliko nezavisnih predizbornih ispitivanja javnog mnjenja ukazuju da kandidati SNSD ubjedljivo vode i da će na predstojećim izborima zabilježiti ubjedljivu pobjedu. Zato je cilj zacrtan u stranim kuhinjama je da izbora ne bude, odnosno da protestna okupljanja u Banjoj Luci poprime sve karakteristike uličnih nereda, što bi bio povod za intervenciju tzv. međunarodne zajednice.

Preciznije, radi se o „udruženom zločinačkom poduhvatu“ protiv Republike Srpske, kojim komanduju iskusni specijalisti iz američke i britanske ambasade u Sarajevu i kolege iz OHR-a, a sa dežurnim objašnjenjem da „štite Dejton“ iako već 20 godina predvode u njegovom rušenju.

U sličnom tekstu na istom portalu, Ćeranić ističe da „gosti iz Skoplja“ vode operaciju polako i sistematski, okružujući sve institucije Republike Srpske. Znalački vode medijsku kampanju, sufliraju okupljenima i vode neformalne razgovore, pozivajući se na izvore „odozgo“.

Srđa Popović, lider organizacije Kanvas, ostavio je obučene pripadnike u Banjoj Luci, ali i drugim gradovima Srpske, praveći štabove i planirajući dosezanje „kritične mase“. Značajna finansijska sredstva koja su američke fondacije USAID i NED „ubrizgale“ medijima i mreži nevladinih organizacija treba da stvore široku logističku podršku „izvođačima radova“.

Scenu u potpunosti preuzimaju agenti haosa, a njihov plan je da izbora ne bude. Do toga može doći, ako bi se stvorila „kritična masa“ i sa Trga Krajine pokrenula prema Palati Republike, zgradi Vlade Srpske ili prema Narodnoj skupštini, najčešćoj meti prevratničkih operacija.

Uslijedila bi intervencija policije, a mediji bi scene nasilja emitovali u svijet uz komentar da je u Banjoj Luci nastao haos, za šta bi bile optužene institucije Srpske. To bi dalo osnovu poznatim ambasadama i OHR-u da traže intervenciju NATO radi „očuvanja Dejtona“. Nakon toga bi prekompozicija BiH u cilju njene potpune unitarizacije mogla da počne.

Slijedeći sličnu logiku „udara na Republiku Srpsku“, Večernje novosti u tekstu „Britanska zamka za Dodika“ ističu da su britanske obavještajne službe instalirale logistički i operativni centar u Sarajevu s ciljem da oslabe pozicije Milorada Dodika pred dolazeće izbore.

Prvu klapu dobro isplaniranog i potmulog udara na Dodika, na šta su zvaničnike RS u petak u Sankt Peterburgu upozorili ruski obaveštajci, gledamo ovih dana, tokom kojih protesti grupe „Pravda za Davida“ u Banjaluci diskretno dobijaju političku boju.

Rukovodstvo RS i njen predsednik Dodik od ruskih službi su dobili signal da bi upravo pomenuto okupljanje moglo da bude klica dobro izrežiranih protesta protiv aktuelne vlasti koji bi se proširili po svim gradovima u Srpskoj.

RTRS na tragu „povjerljivih dokumenata stranih bezbjednosnih službi“ ističe da je u BiH na sceni „složena obavještajno-medijska operacija zapadnih službi“. Cilj akcije britanskih obavještajaca je kompromitovanje i napad na Milorada Dodika i njegove saradnike, odnosno serija režiranih protesta i uličnih nemira kako bi se srušila vlast i instalirala podobna „zapadna garnitura“.

U nastojanju da pruži legitimitet svojim tvrdnjama, RTRS čak citira Rajka Vasića koji ističe da protesti u Banjaluci imaju dvojak efekat, kratkoročni i dugoročni.

Kratkoročno: „Ako upali-upali, srušićemo vlast i napravićemo haos“. Dugoročno – napraviti što više takvih protesta, jer oni skrnave institucije i oduzimaju im legitimitet, što je cilj stranih krojača koji su, na kraju, rasturili i Јugoslaviju.

Oglasio se i Tomislav Kovač, bivši ministar unutrašnjih poslova RS, i to preko ATV-a. On je ocijenio da iza protesta povodom smrti Davida Dragičevića u Banjaluci stoji instrumentalizacija sa namjerom da se uruši povjerenja naroda prema Ministarstvu unutrašnjih poslova Republike Srpske. Kovač ističe da su takozvani nenasilni protesti uvijek uvod u najteže nasilje, jer narušavaju odnose među ljudima, u jednoj zajednici ili državi.

Oni žele da Republiku Srspku uvuku u negativne procese, koji su razarajući po društvo. Kada do toga dođe, onda slijedi raspad institucija, pogotovo što je Republika Srpska ranjiva.

I Kovač prstom upire u britanske obavještajce navodeći da oni već rade u Republici Srpskoj i da o tome svjedoči način i slijed posljednjih događaja – laži, podmetanja i zamjena teza, do svih najava dolaska iz Federacije BiH na proteste.

Simptomatično je da se značajan broj „dušebrižnika i čuvara“ nacionalne svijesti i Republike Srpske pozivaju na zamjenu teza, iako i sami izvrću činjenice i manipulišu osjećanjima javnog mnijenja konstantno naglašavajući da su protesti usmjereni na urušavanje Republike Srpske a ne na traganje za istinom i pravdom.

Naposlijetku, izdvajamo i stav Srpskog pokreta nevladinih asocijacija „SPONA“ u kome se ističe da je okupljanje na Trgu Krajine u Banjaluci u vezi sa smrću Davida Dragičevića održano u subotu, 7. jula „jasno pokazalo da je na djelu ponovni eksperiment međunarodne zajednice o pravljenju multietničkog građanskog modela kao uvoda u unitarizaciju BiH, a samim tim i ukidanju Republike Srpske“.

Duško Vukotić, predsjednik Udruženja „Veterani Republike Srpske“, tom prilikom je izjavio da su svakodnevna okupljanja građana ne samo degutantna, već i prilično opasna, naglašavajući da se ne može za pravdu i zakon boriti nezakonitim postupcima.

Dakle, ne samo da je protest „Pravda za Davida“ okvalifikovao kao opasan i nezakonit, Vukotić je građane koji traže istinu i pravdu u vezi sa ubistvom Davida Dragičevića označio i kao degutantne, odnosno odvratne.

Sumirajući retrospektivu spinovanja, manipulacija i napada na grupu „Pravda za Davida“ od strane vlasti i pojedinaca i grupa bliskih vlastima u Republici Srpskoj, možemo izvući opšti zaključak da se svi drže iste matrice – protest je okvalifikovan kao remetilački faktor a grupa „Pravda za Davida“ kao rušitelj Republike Srpske. Sve se vrti oko teze da su kritike upućene zvaničnim vlastima u RS u vezi sa ubistvom Davida Dragičevića u stvari pokušaji rušenja Republike Srpske, poistovjećujući srpske nacionalne interese, borbu za prava Srba i slične teze isključivo sa vladajućom strukturom u RS.

Konstantnim apostrofiranjem grupe „Pravda za Davida“ kao remetilačkog faktora, implicitno je označavajući kao „izdajnike Republike Srpske i srpskog roda“, spin-majstori iz vlasti i struktura bliskih vlastima manipulišu osjećajima naroda i stavljaju implicitne mete na učesnike protesta i članove grupe. Na taj način samo još više utiču na održavanje stanja latentnog antagonizma koji postoji u RS i BiH.