Britanski časopis Ekonomist u posljednjem broju donosi priču o predstojećim izborima u Crnoj Gori u kome ističe da je, za razliku od prirode koja je prekrasna, kampanja za opšte izbore koji će se održati 30. avgusta bila prilično ružna. U tekstu se navodi da pristalice vlasti optužuju glavnu opozicionu koaliciju da su “klerikalni fašisti”, dok, s druge strane, opozicija poziva glasače da ne podržavaju „nevjernike“.
Nastojeći da objasni trenutnu situaciju, autor teksta ističe da Milo Đukanović Crnom Gorom vlada od 1989. godine, bilo kao predsjednik, premijer ili šef vladajuće stranke. Njegova će stranka vjerovatno i ovog puta pobijediti, pretpostavlja se u tekstu uz upozorenje da situacija ipak nije toliko jednostavna. Vlada je 2016. izjavila da je onemogućila dražvni udar koji su vodili opozicioni lideri, a podržala Rusija. Ove godine su Đukanovića uzdrmali protesti koji privlače desetine hiljada ljudi koji mašu srpskim zastavama a predvode ih sveštenici.
U tekstu se iznosi zanimljiva opservacija. Naime, autor ističe da bi neko mogao pomisliti da su Crnogorci uznemireni zbog ekonomije. Turizam, koji generiše petinu BDP-a, mogao bi se ove godine smanjiti za 9% zbog epidemije virusa korona. Zaista, mnogim demonstrantima je preko glave loše vladavine, korupcije, nepotizma i drugih nedaća. Međutim, umjesto da se bave takvim problemima, velike stranke se svađaju oko religije.
Autor teksta podsjeća da je prošlog decembra vlada usvojila zakon kojim je predviđeno da, ukoliko vjerske grupe ne mogu dokazati vlasništvo nad imovinom nastalom prije 1918. godine, kada je Crna Gora postala sastavni dio nove države Jugoslavije, onda ona pripada državi. Sveštenici Srpske pravoslavne crkve, najveće konfesije u Crnoj Gori, optužuju vladu za napad na vjersku slobodu i promovisanje „satanskog kulta“, pod tim podrazumijevajući malu Crnogorsku pravoslavnu crkvu, koju, kako kažu, favorizuje Milo Đukanović. Bez obzira da li novi zakon predstavlja otimačinu imovine ili ne, kaže istoričar Kenet Morison, spor je postao borba za političku dušu zemlje.
- tekst se nastavlja ispod oglasa-
U tekstu se naglašava da su oko 75% Crnogoraca pravoslavni Srbi, a pitanje o tome da li ih treba jednostavno smatrati Srbima (pa otuda i da li bi njihova država trebalo da bude dio Srbije) vremenom se intenzivira ili slabi. Međutim, to pitanje se sada pojavilo u drugom obliku. Srpski nacionalisti su počeli da govore o „srpskom svijetu“, onoliko koliko ruski nacionalisti svoje područje uticaja nazivaju „ruskim svijetom“. To ne mora nužno značiti da se Crna Gora i etnički-srpski dijelovi Bosne i Hercegovine i Kosova trebaju spojiti sa Srbijom, već da bi trebali čvrsto ostati u njenoj sferi uticaja, ističe se u tekstu.
Opozicija Crne Gore je podijeljena između onih koji mašu srpskim zastavama i onih koji ne mašu. Kada demonstranti uzvikuju „Crna Gora i Srbija, to je jedna Familija“, podsećaju Bošnjake (Muslimane), Albance i Hrvate, koji zajedno čine 18% stanovništva, da oni koliko god ne vole Mila Đukanovića, još više ne vole srpski nacionalizam. Ovo, uz dodatnu kupovinu glasova i prevare, demokratski prenos vlasti u Crnoj Gori čini u suštini samo teorijskim. Nijedna vlada se nikada nije promijenila na izborima, ističe se na kraju teksta.
[pdf-embedder url=”http://www.gerila.info/wp-content/uploads/2020/08/2020-08-29_The_Economist_-_UK_edition_UserUpload_Net.pdf”]
