Nakon jučerašnjeg mitinga pristalica Aleksandra Vučića postavlja se pitanje svrhe održavanja istog, kao i rezultata, odnosno posljedica i mogućih ishoda. Slijedeći logiku vladajućih u Srbiji i medija i analitičara pod uticajem vlasti, okupljeni narod je iskazivanjem podrške Vučiću pokazao slogu i snagu Srbije, dok kritičari Vučića, s jedne strane ističu da je njegov režim pri kraju, dok drugi, oni radikalniji, iza svega vide skrivene motive i teoriju zavjere.
Kakve poruke nam šalje jučerašnji miting Srpske napredne stranke? Srbija se budi i ističe nacionalni ponos, reći će neki. Drugi tvrde da je retrogradni i korumpirani režim Aleksandra Vučića na izdisaju. Treći, pak, tvrde da uloga Aleksandra Vučića kao izdajnika ulazi u završnu fazu i da su pred Srbijom teški dani. Naposlijetku, nisu rijetki ni oni koji smatraju da je Vučićev miting, kao i atmosfera stvorena oko njega, opšte mjesto srpske društveno-političke realnosti i već viđen scenario.
Izuzev Vučićeve najave da silazi s mjesta predsjednika stranke, kao i da osniva narodni pokret, što je, inače, i ranije najavljivao, ništa novo ni epohalno nije rečeno na jučerašnjem skupu.
Mogao se čuti red nacionalističkih izjava, pa red poziva na suživot, onda opet red antiglobalističkih i antiliberalnih izjava i prijetnji upotrebom vojske i ratom, pa još jednom pozivi na toleranciju i mir. Paradoksalne poruke šizofrene politike Aleksandra Vučića, reći će njegovi kritičari.
- tekst se nastavlja ispod oglasa-
Pokislom narodu, pored Aleksandra Vučića, kao “šlaga na torti”, obratio se i predsjednik Republike Srpske Milorad Dodik sa svojom već “čuvenom” porukom da “tamo gdje Srbi nemaju državu, nemaju ni slobodu”.
Iako je danima najavljivala podršku Vučiću i odlazak na miting, Jelena Trivić, za koju se spekuliše da je u posebnim odnosima sa Vučićem i da on stoji iza njenog Narodnog pokreta, nije se obratila okupljenima na protestu. Nije čak ni komentarisala miting na svojoj Facebook stranici.
“Gost iznenađenja” je bio mađarski ministar inostranih poslova Peter Sijarto koji je dao podršku Vučiću i srpskoj borbi protiv “liberalnog zla”.
Ako je Sijarto bio “gost iznenađenja”, onda je bivši teniser i od skora član SNS-a Janko Tipsarević bio “domaćin iznenađenja”. Okupljenim pristalicama Aleksandra Vučića je, s izvjesnom dozom patetike, poručio da je mogao da izabere bilo koju zemlju na svijetu da u njoj živi, ali da se odlučio za Srbiju.
Okupljenima se obratio i glumac i režiser Lazar Ristovski, inače “inventar” na SNS skupovima, s porukom “da različito mišljenje ne znači sukob već dijalog, kao i da želja za dijalogom nije slabost već prednost i snaga”, što su mnogi kritičari Vučićevog režima prepoznali kao posipanje pepelom i strah od promjena koje bi mogle uslijediti.
Tu je bio i Vučićev koalicioni partner, “najpoželjnija politička udavača” od “promjena” u Srbiji, Ivica Dačić, koji, iako je poručio da je važno pokazati poštovanje prema žrtvama i da svi zajedno saučestvuju u bolu koji je pogodio cijelu Srbiju, nije zaboravio da podrži Vučića i napadne opoziciju.
Srpski tabloidi i mediji bliski vladajućim strukturama u Srbiji su, očekivano, sa oduševljenjem izvještavali o Vučićevom mitingu. Prenijeli su od riječi do riječi sve poruke koje su iznesene, a posebno obraćanje Aleksandra Vučića.
S druge strane, nezavisni mediji koji se kritički odnose prema režimu Aleksandra Vučića, iako su izvještavali s mitinga, pravili su kritički osvrt, kako na upućene poruke, tako i na cjelokupnu atmosferu koja je stvorena posljednjih dana.
Ekstremni desničari, poput Gorana Davidovića, koji je ideolog klerofašističke organizacije Nacionalni srpski front, iako su kritikovali Vučićev miting, za razliku od prograđanski orijentisanih kritičara, tvrdili su da iza svega stoji izdaja Srbije i srpskih nacionalnih interesa i da je miting samo “predstava” za javnost dok u isto vrijeme prištinske vlasti zaposjedaju objekte na sjeveru Kosmeta.
Све у свему, ово је био најскупљи јавни скуп у историји Србије.
Платили га порески обвезници.
Било је тужно, на моменте непријатно за гледати. На ниске гране смо спали. Битно да није било ни жртава ни повређених.
Нека Бог чува све те сироте људе, нек’ су живи и здрави.
А сутра…
— Горан Давидовић (@GoranDvd) May 26, 2023
Naposlijetku, nisu rijetki ni oni koji u svemu vide samo nastavak već viđenog scenarija i produžetak agonije u Srbiji. Iako su bliži razmišljanjima građana koji će danas protestovati protiv nasilja u Srbiji kao i opozicije, u značajnoj mjeri su razočarani svim događajima i poprilično apatični.
Ukratko, kada se sve sagleda, Vučićev skup nije razotkrio ništa novo. Srbija je i dalje podijeljena u više kolona, kao rijetko koja zemlja u Evropi, ali i svijetu.
Iako mnogi vide kraj Vučićevog režima, što tumače njegovim strahom od građanskih protesta, najavom da će se povući s mjesta predsjednika SNS-a i da će formirati novi pokret, kao svojevrsnu izlaznu strategiju, teško je očekivati da će razjedinjena opozicija koja nema veću podršku u narodu uspjeti da animira i mobiliše apatične i neopredijeljene građane, za koje mnogi smatraju da bi mogli biti “tas na vagi” na izborima. Iako građanski bunt poprima sve veće razmjere, nisu svi građani politički i deološki jedinstveni. Jedino što ih povezuje je nezadovoljstvo Vučićevim režimom.
S druge strane, tu je Vučićeva “armija” stranačkih poslušnika, aktivista i egzistencijalno ucijenjenih i uslovljenih ljudi koji od izbora do izbora daju podršku trenutnom srpskom voždu. Aleksandar Vučić i SNS u svojim rukama imaju “ucjenjivačke adute” u vidu obećanja radnim mjestima, ili prijetnjom od gubitka istih, kao i ostalim institucionalnim instrumentima koje obilato koriste (zloupotrebljavaju). Da ne govorimo o vezama sa podzemljem. Naravno, ne smije se zanemariti ni činjenica da postoje ljudi koji istinski vjeruju u Vučićevu politiku i ideologiju, kao i oni koji iskorištavaju i Vučića i SNS za sebe.
Međutim, kada bi SNS izgubio podršku one prve kategorije, ugroženih, uslovljenih i ucijenjenih, “jezgro pravovjernih” ne bi bilo dovoljno za politički trijumf. Problem je što opozicija, koja djeluje kao “raštimovani orkestar”, nije u mogućnosti da narodu ponudi i obeća ništa u zamjenu. Ostaje im samo da protestuju, iako ni to ne mogu organizovati na pravi način, uzevši u obzir da su protesti protiv nasilja u Srbiji više izraz građanskog bunta nego što su politički organizovani. Ipak, promjena vlasti, naravno na legitiman i legalan način, ne dešava se na protestima, nego na izborima. Ukoliko opozicija ne “izbaci” nekoga ko je vrijedan glasa mase obespravljenih građana, Vučić će i dalje moći slavodobitno da paradira i mitinguje, dok će opoziciji ostati samo da lamentira nad zlom sudbinom koja je zadesila Srbiju.
Gerila.info
