Međunarodni institut za bliskoistočne i balkanske studije (IFIMES) iz Ljubljane redovno
analizira događanja na Bliskom istoku i Balkanu. IFIMES je povodom početka zvanične izborne kampanje pred Opšte izbore u Bosni i Hercegovini, koji će se održati 7.oktobra 2018. godine, pripremio analizu aktuelnih političkih događanja. U narednom periodu ćemo predstavljati najvažnije dijelove analize.
Uticaju Rusije u Bosni i Hercegovini govori u prilog i najavljena posjeta predsjednika RS Milorada Dodika i premijerke Vlade RS Željke Cvijanović predsjedniku Rusije Vladimiru Putinu početkom oktobra 2018. godine, neposredno pred izbore u BiH. U međunarodnim odnosima je neuobičajeno da predsjednik Rusije u posjetu prima predsjednika neke regije iz neke strane države izuzev ukoliko se ne radi o eksponentima ruske politike u tom dijelu svijeta. Nema sumnje da je Dodik u funkciji ruskih interesa, koji su prije svega vezani za prekrajanje granica, onemogućavanje ulaska BiH u punopravno članstvo NATO-a, moguću disoluciju BiH i unošenje i stvaranja smutnje u regionu. U istoj funkciji je i posjeta ministra spoljnih poslova Ruske federacije Sergeja Lavrova Banjaluci 17. septembra 2018. godine.
Predsjednik Srbije Aleksandar Vučić, iako formalno podržava teritorijalni integritet Bosne i Hercegovine, ipak u praksi djeluje potpuno drugačije od svojih izjava o poštivanju granica i radu na osiguranju mira i stabilnosti u regionu. Vučić intenzivno radi na prekrajanju granica zajedno sa predsjednikom Kosova Hašimom Tačijem i albanskim premijerom Edijom Ramom uz podršku jednog dijela međunarodne zajednice i sva trojica predstavljaju veliku prijetnju miru i stabilnosti u regionu. Radi se o opasnom presedanu koji bi doveo do novih konflikata, stradanja i tragedija stanovništva i novog egzodusa velikog broja ljudi, koji bi kao izbjeglice svoje utočište uglavnom potražili u zemljama EU.
- tekst se nastavlja ispod oglasa-
Destruktivna politika Aleksandra Vučića temelji se na nekoliko bitnih elemenata:
- nesuočavanje sa prošlošću, etabliranje i zadržavanje ratne Miloševićevske ideološke matrice i strukture koja je faktički neprijateljska prema Zapadu;
- zbunjujućom spoljnom politikom koja se u osnovi oslanja na Rusku federaciju i koja prouzrokuje nestabilnost u regionu i Evropi;
- unutrašnjim autokratskim vladanjem koje se najilustrativnije ogleda kroz kontrolu medija, brutalnim obračunom sa opozicijom i neistomišljenicima te kroz neprincipijelnu političku podršku Srbima izvan Srbije instrumentalizirajući tamošnje Srbe i Srpsku pravoslavnu crkvu za stvaranje kriza u državama regiona.
Ovakva Vučićeva politika prouzrokuje kontinuiranu nestabilnost i nove tenzije i sukobe u regionu i Evropi, a istovremeno nudeći se Evropi i SAD kao čovjek koji može sve te probleme riješiti. Jedan dio međunarodne zajednice još uvijek vjeruje Vučiću jer je stranim mentorima obećao riješiti pitanje Kosova, odnosno njegovo priznanje.
Česte su izjave Vučića da se ne želi miješati u unutrašnju politiku drugih država. Međutim, to je samo Vučićeva retorika, stvarnost je potpuno drugačija. Tako Vučić dolazi u posjetu Dodiku 5. oktobra, dva dana prije izbora u BiH, na otvaranje bolnice u Istočnom Sarajevu što jasno pokazuje neskladnost između njegovih riječi i djela.
