Nakon opštih izbora 2022. i neugodnog iskustva opozicije sa DNS-om i SPS-om, uopšte nije isključeno da će se SDS, PDP, NF i Lista za pravdu i red sa sličnim iskušenjima suočavati i na narednim izjašnjavanjima građana.
Kako za Gerilu ističe novinar Saša Bižić najočigledniji sljedeći izazov ove vrste je nedavno formiranje pokreta Igora Radojičića, koji nosi naziv „Svojim putem“.
Iz novoformiranog pokreta, kojeg će voditi bivši gradonačelnik Banjaluke, nekadašnji prvi čovjek republičkog parlamenta te do oktobra 2022. godine visoki funkcioner vladajućeg SNSD- a, poručili su da će, kako i sam naziv naglašava, u političku borbu kao „alternativa i postojećoj vlasti i sadašnjim opozicionim partijama“. Ipak, u redovima opozicije mnogi ne kriju oduševljenje što se Radojičić vraća na političku scenu, prognozirajući da bi to moglo naštetiti bloku koji predvodi lider SNSD i predsjednik Srpske Milorad Dodik.
„Za kvartet opozicionih stranaka u RS bilo bi rizično, a u kasnijim periodima, moguće, i autodestruktivno, da potrče u susret ovoj opciji, tim prije što njen osnivač, za sada, prema
strukturi u kojoj je proveo značajan period pokazuje distancu samo kad je riječ o perifernim, ne naročito relevantnim temama i pitanjima“, kaže naš sagovornik.
Da trčanje u susret svakoj partiji ili pojedincu koji u datom trenutku okrenu leđa vladajućem bloku može biti izuzetno bolno pokazali su primjeri DNS-a i SPS-a, koje su pojedini opozicioni lideri prihvatili bez ikakve zadrške, računajući da time čine štetu vlasti a ne sluteći da je prave isključivo sebi.
- tekst se nastavlja ispod oglasa-
„Situacije u kojima određene stranke, poput Nešićeve i Selakove, deklarativno napuste vladajući blok sa republičkog nivoa, a onda se, nakon izvjesnog perioda glumatanja kritičkog garda, vrate na fabrička podešaavanja, mogu da budu posljedica dosluha sa liderom SNSD-a, ali i pukog oportunizma. Odnosno, nezajažljive želje takvih persona da uvijek budu na strani pobjednika.
Kako god, efekat je, sa stanovišta tzv. autentičnih opozicionara, potpuno identičan, jer bivaju ponižavajuće izmanipulisani, na jeftin i način“, kaže za Gerilu Bižić. Jedina suvisla reakcija, dodaje naš sagovornik, na buduće hipotetičke pokušaje reprize ovakvih scenarija jeste – pokazati minimum racionalnosti.
„Konkretno, to znači da se ne pojavljujete sa nepouzdanim na istim pozornicama, što su činili, recimo, tadašnji predsjednik SDS-a Mirko Šarović i aktuelni lider PDP-a Branislav Borenović na mitinzima prije dvije ili tri godine. Isto tako, deplasirana su nastojanja da se sa partijama mutnih namjera postignu dogovori o podršci zajedničkim kandidatima za individualne funkcije, pošto se ispostavilo da se takva komunikacija uglavnom svodi na mizerne, višemjesečne pokušaje trgovine“, kaže Bižić.
U pomenutim aranžmanima, naglašava on, korist ima samo jedna strana, 2022. oličena u u DNS- u i SPS-u, dok je šteta neizbježna za one sa ulogom „domaćina“ u ovakvim kombinacijama.
„S jedne strane, daju im legitimitet unutar opoziciono orijentisanog biračkog tijela, budući da šalju poruku ovom dijelu glasača da ih slobodno i bezrezervno mogu tretirati kao takve To je kontraproduktivno i na nivou puke matematike, jer bi šeme sa tim specifičnim, obrnutim preletačima, mogle da se donekle razumiju ako bi oni povukli za sobom jedan segment pristalica vlasti. Međutim, to se ne dešava. Naprotiv, opozicionari im, mazohistički, otvaraju vrata da uđu u njihov ionako limitiran korpus simpatizera. S druge strane, nema nikakvih garancija da će, nakon bilo kakvih gestova dobre volje u predizbornom periodu, uslijediti adekvatan odgovor u fazi koja počinje čim se objave izborni rezultati. U tom kontekstu, doslovno nikakvu težinu nemaju usmeni dogovori između starih inovih opozicionara, a veće domete ne bi imali ni pisani sporazumi. Jedina nagodba koja bi bila koliko-toliko rezonska jeste interni pakt o nenapadanju tokom kampanje“, kaže Bižić.
Međutim, naglašava naš sagovornik, postizborni period je drugačija okolnost, i tada je besmisleno insistirati na puritanizmu, pogotovo ako se naziru mogućnosti da se, u dilu sa
dojučerašnjim rivalima, uspostave skupštinske većine na različitim nivoima, drugačije od dotadašnjih.
„Dakle, poenta je u tome da svaka opozicija sa elementarnim samopoštovanjem, ali i željom da ne bude vječno u tom statusu, na 'prelijetanje' iz pravca vlasti u predizbornom periodu reaguje hladno, a da potencijalnu toplinu ostavi za postizborni period, ako je tada u obostranom interesu. U suprotnom, mogu da očekuju samo tešku kompromitaciju, jer se ispostavlja da su nedorasli protivnici glavnom akteru suprotnog bloka, ukoliko dopuštaju da ih obmanu čak i drugorazredni kadrovi iz tog miljea“, zaključio je Bižić.
Novinar Goran Dakić kaže za naš portal da je politički legitimno tražiti saveznike ali, kako je dodao, pod uslovom da je finalni cilj mijenjanje sistema, a ne puko rušenje vlasti.
„Našoj opoziciji je rušenje onih koji su na vlasti jedini smisao i onda izgleda tragikomično kada u avgustu nastupaju sa Selakom i Nešićem, a u novembru gledaju kako oni koaliraju sa SNSD- om. U politici nije nikakav argument kada vas prevare, ali naša opozicija je za to baš talentovana“, ističe Dakić.
Za razliku od vladajućeg bloka koji je partnerstva sa bivšim suparnicima poput Dragana Čavića, Obrena Petrovića, Nenada Stevandića i drugih pravio u postizbornom periodu i tako jačao svoju poziciju, opozicija je dojučerašnje protivnike u svoje redove prihvatala najčešće u predizborno vrijeme, u nadi da će im to omogućiti bolji izborni rezultat, što se nakon izlaska građana na birališta, pokazalo kao pogrešan potez.
GERILA info
